به گزارش پایگاه خبری بازار سهام نیوز، محمدرضا اسلامی با اشاره به مسئولیت وزرا در برابر جامعه و افکار عمومی در فضای مجازی اعلام کرد: کسی که سه یا چهار سال زمام وزارت خانه ای را دست می گیرد و بی سر و صدا و چراغ خاموش صندلی را ترک کند، گمان می کند زرنگ است. حال آنکه سطح هوش و هشیاری انسان ها را خصوصا در عصر شبکه های اجتماعی دست کم گرفته است.
ضروری است هر وزیر قبل از کنار رفتن و سپردن صندلی وزارت به وزرای دولت چهاردهم، گزارشی مکتوب از محورهای اصلی کارها به مردم و دانشگاهیان ارائه کند و در قبال وعده ها چه اقداماتی انجام داده است.
جواد اوجی وزیر نفت باید در گزارشی فنی، روشن و شفاف بگوید چقدر سرمایه گذاری خارجی در توسعه میادین نفت و گاز طی این ۳ سال جذب شده است؟ چه سرمایه‌گذارانی و از چه کشورهایی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران سرمایه گذاری کرده اند؟ چند دلار؟ چشم انداز انرژی طی چهار سال آینده چگونه است؟ دولت جدید مشخصا چه چیزی را تحویل می گیرد؟
علی اکبر محرابیان وزیر نیرو باید در گزارش به جامعه مهندسی برق، روشن و شفاف توضیح دهد چرا شبکه برق ایران اینقدر شکننده است؟ چرا وزارت نیرو برای افزایش ۶ هزار مگاوات مصرف در تابستان سال جاری آماده نبود؟ چه باید انجام می شد که ایران از شبکه برق پایدار برخوردار بود؟ چرا باید برق صنایع قطع شود؟
احسان خاندوزی وزیر اقتصاد باید در گزارشی به جامعه اقتصاددانان اعلام کند وضعیت نرخ ارز طی سه سال گذشته چه شد؟ تورم در ایران طی این سه سال چه وضعیتی داشته است؟
وی در جایگاه نمایندگی مجلس، مدعی اصلاح اقتصاد بود. وضعیت بورس طی این سه سال چه شد؟ زیان دهی بانک ها در چه شرایطی است؟ خاندوزی روز رای اعتماد وعده داده بود بازار ارز را مدیریت و وزارت اقتصاد را تحریم ناپذیر خواهد کرد. باید در خصوص همه وعده ها توضیح دهد.
مهرداد بذرپاش وزیر راه باید به ۶۵۰ هزار مهندس عمران دارای پروانه نظام مهندسی توضیح دهد چه تعداد واحد مسکونی طی هر سال ساخته شد؟ برای بحران کمبود مسکن چه کرد؟ چه تعاملی با سازمانهای نظام مهندسی داشت؟ برای جلوگیری از حذف ایران در ترانزیت زمینی کالا چه کرد؟ چرا وضعیت فرودگاه امام در مقایسه با فرودگاه دوبی و استانبول چنین است؟
مطالبه گزارش مکتوب از وزرا و متولیان بخشی از اموال و امکانات داخلی ضرورت است. دنیای جدید مبتنی بر احترام به درایت و هوش شهروندان است. ارایه گزارش مکتوب به مردم حداقل انتظار از کسی است که وعده ها را محقق نکرده است.
در صورتی که چنین روالی شکل گیرد، مسئولان آینده در ارایه وعده های توخالی و درشت گویی احتیاط خواهند کرد. چون می‌دانند در پایان دوره مسئولیت نمی توانند چراغ خاموش صندلی را ترک کنند.
